Plastisch Fantastisch, of toch niet?

Terwijl ik dit typ zit ik een aflevering plastisch fantastisch te kijken op Net5. Het nieuwe programma over plastische chirurgie waar waarschijnlijk half Nederland naar kijkt. Op de beeldbuis verschijnt een jonge man die zeer grote bilimplantaten wenst. “De kont van Kim Kardashian zoals hij het zelf zegt.”

Doet u mij maar een Dubai neusje

Daarna zien we een koppel, bekend van sociale media, waarvan de vrouw van 24 jaar, reeds een borstoperatie, biloperatie en tweemaal een midfacelift heeft ondergaan. Bovendien heeft ze naar eigen zeggen ingrepen ondergaan aan jukbeenderen, kaken en kauwspieren. Haar volgende wens is een neuscorrectie, een “dubai neusje” en lipofilling ter plaatse van de deuk bij haar billen, die is ontstaan ten gevolge van de bilimplantaten.
Ik vraag me af of zij ooit tevreden en gelukkig gaat zijn met haar lijf. Bovendien zou zo iemand door een plastisch chirurg waarschijnlijk worden gediagnosticeerd met Body Dysmorphic Disorder. Mensen met deze aandoening zijn eigenlijk nooit echt tevreden met hun lijf en gaan steeds verder met plastische chirurgie, met alle risico’s van dien. Je kan je oprecht afvragen of je deze mensen wel zou moeten opereren.

Plastische chirurgie is meer dan dit

Gefrustreerd bedenk ik me: “dit is dus het beeld dat half Nederland krijgt van mijn vak.” Zelden wordt de reconstructieve kant belicht. Vandaag nog zat ik tegenover een patiënt met borstkanker, die zich door dit soort televisieprogramma’s afvraagt wat ze in godsnaam bij een plastisch chirurg te zoeken heeft. In haar hoofd heeft ze beelden van opgespoten lippen, grote borsten en bilimplantaten. Ik leg haar uit dat de plastisch chirurg bij de behandeling van patiënten met borstkanker absoluut niet mag ontbreken. Als we het gat in haar borst na het weghalen van de tumor niet opvullen, kan dit na bestraling tot een totaal misvormde en soms pijnlijke borst leiden.

MOOIe tv?

Begrijp me niet verkeerd, ik ben absoluut niet tegen esthetische plastische chirurgie, dit is ook een dankbaar onderdeel van mij vak waar ik trots op ben. Maar, bij het zien van dit soort programma’s vraag ik me wel af hoe ver we moeten gaan, waar ligt de grens?
In de MOOI kliniek zien we ook patiënten met esthetische zorgvragen. In bijna alle gevallen zijn deze problemen invoelbaar en reëel. Soms is het iets waar mensen al jaren mee zitten, onzeker van worden of zelfs functionele klachten van ondervinden. Met een enkele ingreep maken we hen een klein beetje gelukkiger. Daar krijg ik energie van.
De extreme gevallen, die ons voorgeschoteld worden via televisie en sociale media, waarbij mensen hun hele lijf laten corrigeren, zien wij in onze MOOI kliniek zelden. Dit is helaas wel het beeld dat mensen krijgen van ons vak en daar heb ik stiekem een beetje moeite mee…

Voel je MOOI,

Michelle