Borstimplantaten permanent verwijderen: ervaringsverhaal van Sam

Na twintig jaar met siliconenimplantaten, cup 75E, wist ik dat het anders moest. Jarenlang had ik te maken met pijn en ongemak. Sommige periodes waren draaglijker dan andere, maar de klachten gingen nooit helemaal weg. Het meest frustrerende waren de vage klachten: vermoeidheid, brainfog, ontstekingen in mijn gewrichten en een vervelende, onverklaarbare jeuk. Hoewel ik niet zeker wist of deze klachten door de siliconen of de perimenopauze werden veroorzaakt, was één ding duidelijk: als ik de borstimplantaten zou verwijderen, kon ik tenminste één mogelijke oorzaak uitsluiten.

Laag zelfbeeld

Hoewel de fysieke klachten zwaar waren, had het esthetische aspect misschien nog wel de grootste impact op mij. Mijn borsten voelden niet als onderdeel van mijn eigen lichaam. Ze zagen er vervormd uit en mijn huid was verslapt. Ik voelde me altijd onzeker hierover. Zelfs zonder kleren durfde ik niet zonder bh rond te lopen. Ik had gewoon zo’n enorm laag zelfbeeld gekregen.

Naarmate de jaren verstreken, veranderde mijn blik. Ik begon mezelf anders te zien, niet alleen door mijn eigen groei en leeftijd, maar ook dankzij de steun van mijn man. Hij gaf me het gevoel dat ik mooi was zoals ik ben, dat perfectie onbelangrijk is en dat mijn gezondheid altijd voorop moet staan. Dit was voor mij motivatie genoeg om actie te ondernemen!

De start van een nieuw hoofdstuk

Bij MOOI kliniek voelde ik me direct op mijn gemak. Toen ik via hun nieuwsbrief ontdekte dat lipofilling een optie was, voelde het alsof er een deur openging. Mijn arts was eerlijk en realistisch: hoewel ik niet veel vetweefsel had, was er genoeg om een subtiele reconstructie te realiseren. Die transparantie gaf me vertrouwen. Ik legde uit dat het esthetische aspect voor mij niet het belangrijkste was; mijn prioriteit lag bij het verwijderen van de siliconen en het verminderen van mijn klachten. Met dat uitgangspunt en een helder plan in gedachten, planden we de operatie in na de zomerperiode. Het voelde als de start van een nieuw hoofdstuk.

De ingreep en de eerste uren daarna

De dag van de operatie begon vroeg: om 07:30 uur stond ik in de kliniek. Ik voelde me gespannen, maar het warme, familiaire team stelde me volledig op mijn gemak. Dit gaf me rust en vertrouwen. De arts kwam langs om de vetweefselgebieden te markeren. Omdat ik vier maanden eerder was gestopt met roken, was ik iets aangekomen, wat in dit geval een voordeel bleek. Ik grapte meteen dat het ‘bolletje’ op mijn buik en die vervelende vetjes op mijn heupen en onderrug ook wel weg mochten. Het voelde als een bonus dat deze kleine lastige vetplekken nu mee konden worden aangepakt.

In de operatiekamer maakten we nog even een praatje voordat ik onder narcose werd gebracht. Voor ik het wist, werd ik wakker in de algemene ruimte. Ik voelde me groggy en had het opeens erg koud, waardoor ik begon te rillen. Maar binnen no-time lag ik onder een warme luchtpomp en doezelde ik weer even weg. De arts kwam langs en vertelde dat de ingreep goed was verlopen: ze had genoeg vet kunnen weghalen en terug injecteren. Toen ik mijn nieuwe borsten mocht zien, rolden de tranen over mijn wangen. Ondanks de zwelling en verdikking leek het al alsof ik een C/D-cup had. Het was meer dan ik had durven hopen!

Het herstel

Na de operatie moest ik even bijkomen. Ik kreeg bouillon om wat aan te sterken, maar mijn lichaam moest duidelijk wennen. Ik voelde me misselijk, en nog voordat ik iets kon zeggen, hadden ze al een spuugbakje voor me klaar. Zo zorgzaam! Mijn lichaam had een flinke ingreep doorgemaakt: bijna drie uur onder narcose en een grondige reiniging van het gebied waar de siliconen hadden gezeten. Hoewel de implantaten niet gescheurd waren, hadden ze wel ‘gezweet’, waardoor de holte extra grondig moest worden schoongemaakt.

Thuis begon ik de pijn sterker te voelen, dus nam ik direct de voorgeschreven pijnmedicatie: paracetamol en ibuprofen. De pijn van de liposuctie voelde alsof ik de ergste spierpijn ooit had na een intensieve workout. Zelfs de kleinste beweging deed pijn. Toch was het te doen met alleen paracetamol. Mijn borsten waren nog erg gevoelig, maar van pijn kon ik niet spreken. Meerdere malen per dag keek ik in de spiegel en voelde ik me trots. Ondanks dat ze iets slonken in de weken en maanden daarna, bleef de vorm prachtig: subtiel, natuurlijk en helemaal van mezelf.

Het herstelproces verliep voorspoedig en de pijn viel mee, mits ik me aan de regels hield. De eerste twee weken hield ik me dus keurig aan de richtlijnen voor een snel herstel: niet tillen, niet duwen en mijn armen niet boven mijn schouders tillen. Dat laatste kon niet eens, want mijn lichaam gaf duidelijk aan dat het gewoon te gevoelig was. Wat misschien wel de grootste uitdaging was, was het slapen. Als zij- en buikslaper moest ik nu leren op mijn rug te slapen. Het voelde in het begin onnatuurlijk, maar ik hield mezelf voor dat het tijdelijk was. Vier maanden later slaap ik nog steeds op mijn rug – een onverwacht voordeel, want het blijkt goed te zijn tegen gezichtsrimpels!

Een lichaam dat helemaal van mij is

Na drie maanden mocht ik mijn eerste bh aanschaffen, en als een kind in een snoepwinkel rende ik door de lingeriezaak. Ik heb nu maat 75C/D – een beetje afhankelijk van het model. Mijn borsten zijn nog een tikkeltje gevoelig. Het duurt denk ik nog wel een paar maanden voordat de gevoeligheid helemaal verdwenen is, maar dat neem ik graag voor lief.

Het mooiste is dat ik niet alleen fysiek ben hersteld, maar ook emotioneel. Elke dag kijk ik met trots in de spiegel en zie ik een lichaam dat helemaal van mij is – met prachtige, natuurlijke borsten.

—

Sam