De borstvergroting van Astrid: van kleine B naar volle trotse C

Astrid (44): Twee jaar geleden ging mijn grootste wens in vervulling, ik kreeg grotere borsten. Vandaag de dag ben ik nog steeds heel erg blij met mijn borstvergroting en daarom deel ik graag mijn ervaring. Ik was namelijk al jaren onzeker over mijn borsten. Ik had een kleine B-cup, maar was en ben verder ik erg tevreden over mijn lijf. Ik ben slank, maar vond mijn borsten altijd veel te klein. Mijn man was het daar niet mee eens, het stoorde hem niet, maar hij begreep mijn wens wel.

Een mooie strakke jurk maakte mij plat en ik voelde me dan niet mooi.

Tijdens mijn puberteit werd ik me veel bewuster van mijn eigen lichaam. Ik probeerde mijn kleine borsten te verbergen in push-up BH’s en ik droeg liever geen strakke kleding. Een mooie strakke jurk maakte mij plat en ik voelde me dan niet mooi. Na jaren ben ik me gaan informeren en kwam ik tot de conclusie dat een borstvergroting de enige oplossing voor mij was. Push-up BH’s zijn maar tijdelijk en als ik bloot was, dan zag je het nog.

Mijn man ging mee naar het consult

Via het internet ging ik op zoek naar een goede kliniek en zo kwam ik bij MOOI kliniek uit. Ik wilde het liefst door een vrouwelijke chirurg geopereerd worden. Mij leek het doodeng om bij een man uit de kleren te gaan. Helaas waren de vrouwelijke chirurgen op korte termijn niet beschikbaar voor een consult. We zaten op dat moment vol op in de coronapandemie en ik vond het al lang wachten op het consult. Dus dan toch maar bij de mannelijke chirurg. Dat viel achteraf 100% mee. Ik had mijn man ook meegenomen naar het consult en samen met de chirurg hebben we gekeken en gemeten welke cupmaat het beste bij mij paste. Ik wilde het liefst een maatje groter, cupmaat C zou perfect zijn bij mij. Ik vond het lastig om in te schatten hoe groot ze precies zouden worden, maar ik vertrouwde op de ervaring van de plastisch chirurg.

De operatie

Op 25 september 2020 was het zover! De dag van de operatie. Om 7 uur ’s ochtends moest ik mij melden, om 8 uur ging ik onder narcose en om 9:20 uur werd ik wakker. Dat moment vergeet ik nooit meer! Het voelde alsof er een vrachtwagen tegen me aan was gereden en ik keek naar beneden en zag gewoon een goed gevulde sport bh. Ik heb nog een uurtje geslapen en daarna wilde ik naar huis.

Ik voelde me prima, nadat ik had gegeten en gedronken en naar toilet was geweest, had de chirurg mij nog eenmaal gecontroleerd. Om 12 uur mocht ik al naar huis! Normaal blijf je iets langer, maar ik voelde me goed, dus ik mocht gaan.

Ik heb trouwens 300cc Motiva protheses gekregen en vertrouwde volledig op de deskundigheid van de chirurg. Ik ben van een kleine B naar een volle C-cup gegaan.

6 weken verlof genomen

De eerste 5 dagen na de borstvergroting waren mijn borsten enorm groot en gezwollen en ook pijnlijk maar dat verdween langzaam. Na 2 weken mochten de hechtingen eruit en de littekens waren al mooi genezen. Ik had van mijn werk 6 weken verlof opgenomen. Ik werk in de zorg en wilde geen enkel risico lopen. Mijn man had 2 weken zorgverlof opgenomen zodat hij mij volledig kon helpen. Na 6 weken mocht ik gelukkig weer sporten, daar was ik erg blij mee, want ik sport enorm graag.

Ik heb vanaf dag 1 na de operatie elke week een foto gemaakt, zodat ik ze kon zien veranderen i.v.m. het indalen van protheses en dichtgroeien van de wonden. Dat proces kon je ook echt goed zien op de foto’s. Leuk om terug te kijken. Ook heb ik foto’s gemaakt van mijn borsten voor de operatie en als ik deze bekijk, denk ik, nooit meer terug naar mijn oude maat.

Na 3 maanden zijn de protheses netjes ingedaald en ben ik zeer tevreden. Ik kan nog steeds elke dag ernaar kijken en zeggen, wat heb ik toch prachtige borsten. Ik ben me anders gaan kleden en loop ook rechter op Ik ben gewoon apetrots! Ik weet ook heel goed dat er nare vreselijke verhalen zijn over lekkende siliconen en complicaties etc. maar voor mij waren de voordelen groter dan de nadelen. Ik ben gewoon enorm happy ermee en heb nergens last van. Dankjewel MOOI kliniek en in het bijzonder Prof Dr. van der hulst!

—

Astrid