Ooglidcorrectie genezingsproces per dag: ervaring + foto’s

Ervaringsverhaal van Kim (40)

“Het valt toch wel mee?” was een standaard reactie op mijn opmerking dat ik toch zó graag een bovenooglidcorrectie wilde laten doen. In de spiegel zag ik vrijwel altijd die vermoeide blik. Oogschaduw droeg ik niet, want dat plakte overal na een paar keer knipperen. Een eyeliner ook leuk, maar niet voor mij, want dat lijntje zag je toch niet op dat hangende ooglid. Ik was gewoon niet tevreden over mijn oogleden en daar wilde ik wat aan laten doen.

Onderzoek en voorbereiding

Een ooglidcorrectie is natuurlijk niet iets waar je in een opwelling voor kiest. Ik liep al jaren rond met het idee en had zelfs al een eerste afspraak gehad in een andere kliniek in Maastricht. Ik voelde geen klik met deze plastische chirurg. Ze kwam nogal bot en chagrijnig over. Door haar wilde ik mij zeker niet laten opereren. Het plan verdween weer even in de ijskast en 3 jaar later was ik er klaar mee. Ik wilde het zó graag! Online zag ik de MOOI kliniek en ik begon mezelf in te lezen. Vooral de ervaringsverhalen waren reuze interessant en al die resultaten, wauw! Dat wilde ik ook!

Ik liep al jaren rond met het idee en had zelfs al een eerste afspraak gehad in een andere kliniek in Maastricht.

Eerste gesprek bij de MOOI kliniek

Online liet ik weten een intake te willen en al gauw werd ik gebeld. Kriebels in mijn buik, want nu ging het toch echt van start. Ik kwam bij dokter Feijen, een super vriendelijke dokter die er écht zin in had. Dit was wat ik miste bij mijn intake bij de andere kliniek. Wat ik ook zo fijn was, was het feit dat ze aangaf het te begrijpen dat ik deze ingreep wilde laten doen. Ze trok met een pincet aan mijn ooglid om te zien hoeveel er weggehaald kon worden. Bij de balie maakte ik een afspraak voor de ingreep.

Dag van de ingreep

Op van de zenuwen was ik! De afspraak had ik zo vroeg mogelijk gemaakt zodat ik niet de hele dag last zou hebben van de zenuwen. Mijn man ging mee als begeleiding en bleef in de wachtkamer wachten. Ik werd opgehaald en mocht mee naar het kamertje waar de ingreep plaats zou vinden. Er werd kort uitgelegd wat er ging gebeuren, maar ik heb dit eerlijk gezegd niet echt meegekregen, ik was zo gespannen en was alleen maar aan het denken dat het snel voorbij zou zijn.

De verdovingen heb ik bijna niet gevoeld. De ingreep ging snel voorbij. Je ligt met je ogen dicht en boven je hangt een enorm grote lamp. Wat ik wel angstig vond was het moment dat ze het stukje huid weghalen. Het licht van die lamp komt dan zeg maar door je ooglid heen. Doordat dit gebeurde zag ik in gedachten mezelf van boven zonder flapje huid. Ik probeerde mezelf te ontspannen door rustig in- en uit te ademen. Het was ook zo koud daar in die kamer waardoor mijn handen begonnen te trillen. De dokter was heel lief en zei steeds dat ik het goed deed. Ik dacht zelf, ik doe helemaal niks, haha. De andere dames waren ook zo lief, iemand wreef over mijn been. Dat deed me zo goed! Ze waren er écht voor me. Tijdens de ingreep werd er ook gewoon gezellig verteld over een bruiloft. Wat een fijne afleiding was dat zeg! Over de ingreep kan ik zeggen dat het heel erg meeviel. Het enige dat ik voelde was het dichtbranden. Maar dit duurde gelukkig maar een paar tellen. Uiteindelijk mocht ik ook naar mijn huidflapjes kijken.

Video van het genezingsproces: de dag voor de operatie tot 9 maanden na de ooglidcorrectie.

Ze hebben aan beide ogen 1,5 x 5 cm weg kunnen halen. Toen ik opstond was ik heel duizelig en ik moest echt even bijkomen en mezelf rustig houden. Mijn ogen voelden mega strak en gespannen. De zwelling kwam al snel, maar man, man, man wat was ik opgelucht. Het was achter de rug!

DAG 1 herstel

Dag 1 na de bovenooglidcorrectie, flinke zwelling

Ik las dat je de eerste nacht het beste een beetje rechtop kon slapen i.v.m. de zwelling. Voor mijn herstel had ik 2 dagen vrij genomen. Met het weekend erbij waren dit 4 volledige dagen dat ik mij zou opsluiten in huis. Daarom was ik lekker eigenwijs en heb ik gewoon plat geslapen tijdens de eerste nacht. Niemand die mij zag! Tijdens de eerste nacht kreeg ik mijn ogen niet helemaal dicht. Ik schrok even en dacht dat ze teveel hadden weggehaald, maar al snel was ik gerustgesteld. Ik ging natuurlijk op Google zoeken en las dat dit vaker gebeurde. Iemand vertelde mij dat dag 3 het ergste was, maar mijn ervaring was dat ik vooral dag 1 pittig vond. Maar dat kan natuurlijk ook zijn, omdat ik plat had geslapen. Heel de dag gekoeld om het uur, wat een verademing!

DAG 2 herstel

Dag 2: nog steeds zwelling

De tweede nacht gingen mijn ogen al iets beter dicht, maar bij het ontspannen van de ogen leken ze toch nog een klein beetje open te staan (dit duurde maar een paar dagen, daarna gingen ze weer helemaal dicht). Ondanks dit, toch een hele goeie nacht gehad. Overdag weer veel gekoeld tussen het Netflixen door. Douchen was ook heel goed te doen, gewoon iets naar achteren hangen en zorgen dat het gezicht wordt vermeden. Naderhand met een washandje om de pleisters heen schoongemaakt.

DAG 3 en 4 herstel

Sinds de dag van de ingreep had ik hoofdpijn, dit begon nu af te nemen! Weer veel gekoeld en zelfs nog even naar een verjaardag geweest. Het bezoek kon niet geloven dat ik pas 4 dagen geleden de ingreep had gehad. Dit gaf mij goede hoop op de komende dagen, want vanaf morgen zou ik weer aan het werk gaan.

DAG 5 en 6 herstel

Dag 5 en 6 ging ik weer aan het werk. Ik heb een kantoorbaan en dit is heel goed te doen tijdens het herstel. “Met wie heb je ruzie gehad?” was een veelgemaakte opmerking vandaag door collega’s die natuurlijk wel wisten van de ingreep. 😉 Koelen tussendoor, want dat is nog steeds heel fijn! Ik moet zeggen dat werken wel een hele goede afleiding is. De uren vliegen voorbij en het resultaat komt zo nog meer in zicht. Inmiddels kon ik mijn ogen ook weer helemaal sluiten.

DAG 7 de hechtingen er uit

De hechtingen gingen er vandaag uit! Pas op de heenreis dacht ik “oei, wat als het pijn doet” maar dat is dus ook nergens voor nodig, want je voelt er helemaal niks van. Het kietelde een beetje. Na het verwijderen van de hechtingen mocht ik in de spiegel kijken. Nu zag ik pas echt een verschil!! Met pleisters zie je ook wel iets, maar zonder, bohhh geweldig! Ik voelde de tranen van geluk achter mijn ogen branden, maar ik slikte ze nog even weg Op de terugweg een heerlijk potje zitten huilen van geluk. Ik was zó blij!!

Resultaat en terugkijkend op de ingreep

We zijn op dit moment 9 maanden verder. Ik ben zó blij dat ik het heb laten doen! Tegenwoordig ben ik ook in het bezit van oogschaduw én eyeliner, haha! Soms kom ik mensen tegen die niet weten van mijn ingreep. Ze zeggen dan “Wat zie je er goed uit, er is iets anders, maar ik weet niet wat!” Als ik dan mijn foto’s laat zien van voor en na de ingreep zijn ze verrast. “Wauw, wát een verschil!” zeggen ze dan. En dan denk ik terug aan al die mensen die zeiden “Zou je dat wel doen? Het is toch niet zo erg?” Dan denk ik, wat fijn dat ik gewoon naar mezelf heb geluisterd, want dat is toch écht het beste wat je kan doen! 😉

—

Kim