De Facelift van Manon (56): ervaringsverhaal en herstel

Al in 2023 begon ik na te denken over een facelift. Mijn mondhoeken en plooien werden steeds dieper, wat zorgde voor een norse uitstraling. Dit is iets wat in mijn familie genetisch bepaald is. Het gaf mij een ontevreden uitstraling, terwijl ik juist een heel vrolijk persoon ben. Mijn uiterlijk paste niet meer goed bij hoe ik in het leven sta en ik wilde er iets aan doen.

Ik heb niet lang getwijfeld over de oplossing: een facelift. Fillers wilde ik niet, omdat ik bang was voor een opgeblazen gezicht en steeds terugkerende behandelingen. Ik wilde een langdurige oplossing en kwam zo bij een chirurgische ingreep uit. Van MOOI kliniek had ik al gehoord en na het intakegesprek met dokter Booi wist ik dat ik hier op de juiste plek zat. Hij gaf me op een rustige en duidelijke manier uitleg en ik had meteen het gevoel dat het een 100% match was. In de wandelgangen en op het internet had ik al gelezen dat dokter Booi de ‘Ferrari onder de chirurgen’ is. Uiteindelijk was de keuze volledig aan mij: alleen een facelift was ook een optie, maar dokter Booi gaf aan dat ik dan waarschijnlijk later terug zou komen voor een aanvullende behandeling. Zijn advies was een Deep Plane Facelift, Halslift en een Wenkbrauwlift zonder zichtbaar litteken, met een klein sneetje in de haargrens. Daarnaast lipofilling voor de rimpels, dus eigen vet dat wordt ingespoten om de diepe plooien op te vullen.

De facelift operatie

In mei 2024 onderging ik mijn operatie bij MOOI kliniek. Op de dag van de ingreep was ik verrassend ontspannen. Ik keek er gewoon heel erg naar uit. Alles was duidelijk en goed georganiseerd, een superleuk team.

Na de operatie voelde ik me eigenlijk meteen best goed. Ik had een verband om mijn kin en voorhoofd, maar mijn gezicht was grotendeels vrij. Je ziet er in het begin natuurlijk niet uit; alsof je een bokswedstrijd hebt verloren tegen een professional. Maar verder voelde ik me prima, had geen pijn. Ik wilde al snel weer rechtop zitten en kon na een paar uur naar huis.

Het herstel: geduld is een schone zaak

Het herstelproces vraagt om geduld. De eerste twee tot drie weken ben je niet toonbaar door zwellingen, blauwe plekken en dikke lippen. Dit kwam bij mij door de lipofilling. Maar pijn heb ik nauwelijks gehad; paracetamol was voldoende. De eerste dag was ik wat misselijk van de narcose, maar een pilletje hielp daar goed tegen. Ik heb wel eens migraine en kan zeggen dat dat veel erger is dan wat ik na deze operatie voelde.

De leefregels waren goed te doen: niet bukken, niet tillen, gepureerd eten, niet kauwen en rechtop slapen. Dat wist ik allemaal van tevoren, dus het was een kwestie van aanpassen. Die steunband vond ik zelfs prettig, omdat het ondersteuning gaf. Zodra na een week een aantal hechtingen eruit gaan, voelt het alsof je al een eind op weg bent in je herstel.

In totaal heb ik drie weken nodig gehad om weer volledig aan het werk te gaan. Mijn baan is op kantoor, met veel bellen en praten, en dat ging gelukkig al snel weer goed.

Het resultaat: nog steeds helemaal mezelf

De eerste maanden gaat het op en neer. Soms vraag je je af: komt het nog goed? Maar na ongeveer drie maanden kreeg ik echt het gevoel dat het einde in zicht was. Ik heb nog wat lymfedrainage behandelingen gehad vanwege de zwelling in mijn hals, maar verder ging alles goed.

Nu, maanden later, ben ik ontzettend blij met het resultaat. Mijn ‘kalkoen’ is écht weg en alles is op een heel natuurlijke manier strakker geworden. Dat is wat ik wilde en ik ben er erg blij mee. Ik zie er frisser uit, maar nog steeds helemaal als mezelf.

Een investering in jezelf

De ingreep heeft mijn leven niet drastisch veranderd, maar het heeft me wél goed gedaan. Ik leed er ook niet per se onder, maar nu voelt het alsof alles weer in balans is. Het is een grote investering, maar eentje die je jezelf waard moet vinden.

Het herstel vergt tijd en vertrouwen. Niet in paniek raken, gewoon weten dat het goed komt. En dat komt het ook, heel goed zelfs. Voor mij was het absoluut de juiste keuze!

—

Manon